Ανοίγω τα μάτια μου από διαίσθηση -μιας που βρίσκεται στο αθόρυβο- όσων ειδοποιήσεων συμβαίνουν στο κινητό μου, που είναι ακουμπισμένο στο κομοδίνο, δίπλα στις ιστορίες του F. Scott Fitzgerald. «Φυσάει στη Ζογεριά, μήπως να πάμε Ξυλοκέριζα σήμερα?», «Που ήσουν χθες, δεν σε είδα στο Bikini», «Πότε έχουμε το dinner με τους Αχιλλεούδηδες, 18 ή 19/8?», «Πως ήταν στης Λάρας χθες?», «Πιες καφέ και πάρε με, να συντονιστούμε…», το ένα μήνυμα ακολουθεί το άλλο. Ναι, βρισκόμαστε σε αυτή ακριβώς την περίοδο του θέρους, που όλοι βρίσκονται εδώ, που τα πάντα συμβαίνουν στις Σπέτσες. Αυτή η χρονική περίοδος ξεκινάει στις 10 Αυγούστου και συνήθως κρατάει έως τις 20. Είναι το δεκαήμερο που νομίζεις πως θα ήθελες άλλες τόσες ώρες μέσα στην ημέρα για να προλάβεις να ανταποκριθείς σε όσα συμβαίνουν και είσαι προσκεκλημένος, που έστω κι αν βρίσκεσαι σε ένα διαρκές μεθύσι από τις γλυκές στάλες που βρίσκονται στο βάθος της καρδιάς του Αυγούστου, τα πάντα λειτουργούν μέσα στο δικό τους αυστηρό πρόγραμμα, που θα θυμάσαι το φθινόπωρο και θα νοσταλγείς.
Ακολουθεί το δεκαήμερο έως το τέλος του μήνα, που το νησί είναι πλημμυρισμένο από την, μοναδικά δική του, αριστοκρατική νωχέλεια του. Κανείς δεν βιάζεται, τίποτα δεν προγραμματίζεται από καιρό. Έχεις χορτάσει. Χάνεις τις ώρες, δεν θυμάσαι τι μέρα είναι. Δεν έχεις λόγο. Μια γιορτή για λίγους, στη καρδιά της πιο γλυκιάς εποχής, σ’ εκείνο το σύντομο πέρασμα από το καλοκαίρι στον ατελείωτο χειμώνα. Λουσμένοι στο γλυκό φως του αποκαλόκαιρου, σαν εστέτ ήρωες που τόσο αριστοτεχνικά έπλασε η πένα της Ρόζαμουντ Πίλτσερ. Τον Σεπτέμβριο παραμένουν στο νησί οι πολύ τυχεροί. Οι πολύ λίγοι, οι ευλογημένοι.
«Δεν θα έρθουμε Ξυλοκέριζα, περιμένουμε το μεσημέρι τους Ζαΐμηδες για φαγητό» απαντάω με ένα γρήγορο μήνυμα στην Αντωνία, με το μυαλό μου να τρέχει ήδη στη συνταγή που θέλω να δοκιμάσω να μαγειρέψω. Η Αντωνία Καρρά, ήρθε στο νησί χθες και έστω κι αν ξεκινήσαμε τη βραδιά μας με δείπνο στο Nebbiolo, για να συνεχίσουμε σε όλα τα μπαράκια του νησιού έως τις 3 το πρωί, μήπως προλάβουμε να πούμε όλα μας τα νέα, αφενός δεν προλάβαμε, αφετέρου δεν την χόρτασα ακόμη.
Χθες ήρθαν και ο Πέτρος με τη Βανέσσα Γερουλάνου, τους είδα στα εγκαίνια της έκθεσης «An Eye is All I Am» στη Γκαλερί Baraka, και θα τους δω και σήμερα για ένα drink στο Ποσειδώνιο, «κατά τις 20.00′ γιατί στις 21.00′ είμαστε καλεσμένοι σε καθιστό δείπνο», όπως μου υπενθυμίζει με άλλο ένα μήνυμα η αγαπημένη μου Βανέσσα.
Χθες στη Γκαλερί της Λάρας Σταφυλοπάτη, είδα τον Στέφανο Κασσελάκη, -ο οποίος, πρέπει να σημειώσω, χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης και αγάπης από την κοινωνία του νησιού- με τον Τάιλερ Μακμπέθ, είδα και τον Παύλο Μπούμπουλη, που μου πρότεινε να του δώσω δύο αφίσες της πρόσκλησης για Cocktail & Island Shopping που διοργανώνω για την Θέμις Ζουγανέλη και τις island chic δημιουργίες της Themis Z. στις 15 και 16 Αυγούστου, στο Bikini, για να τις τοιχοκολλήσει στην είσοδο του ιστορικού Αρχοντικού, και πλέον Μουσείου, της Μπουμπουλίνας. Με συγκινεί, μα έτσι κάνουν οι φίλοι. Το νησί αυτό το αγαπάω με όλη μου την καρδιά σχεδόν μία ζωή και οι άνθρωποι του ανταποδίδουν αυτή την αγάπη, που την εισπράττω σαν ένα απολαυστικό χάδι στην καρδιά και στην ψυχή μου.
Αν δεν τα πούμε μέχρι τότε, σας περιμένουμε όλους την Πέμπτη & την Παρασκευή στο island chic cocktails & shopping, στις βεράντες του Bikini, που αγκαλιάζουν διάπλατα το Παλιό Λιμάνι!
