Με παίρνει ο ύπνος, σπάνια συμβαίνει τέτοια ώρα το απόγευμα. Μα με παίρνει από το χέρι και με οδηγεί σε όνειρα από αυτά που δεν είμαι σίγουρη αν συμβαίνουν στα αλήθεια ή μόνο στα πιο ποθητά ασυνείδητα σου. Μετά από όλο αυτό το κολύμπι στα ανοιχτά του Άι Νικόλα και ένα απολαυστικό μεσημεριανό στο πιο αγαπημένο μας τραπέζι του Ταρσανά, που συνοδεύουμε με παγωμένο λευκό κρασί και ολοκληρώνουμε με κορμό σοκολάτα, είναι δύσκολο να αντισταθώ στη γλυκιά αγκαλιά του. Ξυπνάω αργά, από τα φιλιά της Τρούφας στο πρόσωπο μου και από τον ήχο της βροχής, όπως ακουμπάει τις στάλες της στις λευκές αραχνοΰφαντες κουρτίνες. Ο ήλιος είναι έτοιμος για την πανηγυρική του δύση, και η φωνή της Ελμίνας από κάπου μέσα, μου υπενθυμίζει πως σε μισή ώρα έχουμε ραντεβού με την Βάσω Τρίγκα στο Belga Home της πλατείας του Ρολογιού και σε μία ώρα με τους Στεφανάκηδες στο Porto Vecchio, για δείπνο. Την ακούω, νομίζω, μα όλες μου οι αισθήσεις είναι παρασυρμένες και συνεπαρμένες από αυτή την ξαφνική καλοκαιρινή μπόρα. Που όταν συμβαίνει στις Σπέτσες, τα αρώματα από τους βασιλικούς στήνουν κανονικό χορό μέσα στα πιθάρια, το νησί όλο είναι πλημμυρισμένο από τις μυρωδιές της λεβάντας σε βρεγμένο χώμα, ενώ οι παιδικές ενθουσιασμένες φωνές που ακούγονται από την πλατεία της Μπουμπουλίνας μπερδεύονται μοναδικά με τους ήχους της χαρμόσυνης καμπάνας, και όλη αυτή η γιορτή λαμβάνει τέλος με ένα εντυπωσιακό ουράνιο τόξο που ξεκινάει από την Ντάπια για να χαθεί πίσω από τον Φάρο του παλιού λιμανιού, σκορπίζοντας κάθε ένα από τα χρώματα του στα βαθιά μπλε της ήρεμης θάλασσας, αφήνοντας πάντα, μα πάντα, το κόκκινο του να κυριαρχεί, σαν μία δική τους μυστική συμφωνία.
Η Βάσω Τρίγκα είναι μία από τις πιο αγαπημένες μου Ελληνίδες εικαστικούς, και η συλλογή που με συγκινητική εμμονή φτιάχνω σιγά σιγά, και έχει εναρμονιστεί σχεδόν μαγικά με το σπίτι μου, είναι ήδη άξια λόγου.
Η Βάσω Τρίγκα έγινε λοιπόν φίλη μου σιγά σιγά, με τα χρόνια, με την κοινή εκτίμηση που έχουμε η μία στην άλλη και την κοινή μας αγάπη για αυτό εδώ το νησί που και οι δύο διαθέτουμε τις παραθεριστικές μας οικίες και καλά φυλαγμένες τις πιο πολύτιμες μας αναμνήσεις.
Και να’ μαστε τώρα εδώ, και αυτό το καλοκαίρι, που παρά τη ξαφνική αυτή μπόρα, η Βάσω μας ξεναγεί στην έκθεση που φιλοξενεί το υπέροχο Belga Home της Anne-Jean Lietaer, εδώ που κάποτε στεγαζόταν το Κατάστημα με Ενδύματα Οικιακά και Υφάσματα «Ασυναγώνιστον», του Σγόντζου.
Πόσες και πόσες φορές δεν σου έχω μιλήσει για την Βάσω Τρίγκα, έτσι ακριβώς όπως κάνω με όποιον παθιάζομαι με το ταλέντο και την δημιουργικότητα του. Με την ξεχωριστή αυτή αισθητική, που λίγοι ευλογημένοι διαθέτουν. Μία από τις πιο αγαπημένες μου Ελληνίδες σύγχρονες ζωγράφους, το έργο της χαρακτηρίζεται από συνθέσεις εξπρεσσιονιστικές και αποφασιστικές στον καμβά και τον πηλό, με κεντρικό τους στοιχείο τη φύση και την άνθρωπινη παρουσία μέσα σε αυτή.
Λατρεύω τα μηνύματα της, τα συνθήματα και τα γνωμικά που αφήνει παντού στο πέρασμα της. Λέξεις-κλειδιά, σύμβολα καλής τύχης, δεν το’χει σε τίποτα να αντλήσει έμπνευση από το τίποτα και να το κάνει έργο Τέχνης.
Η Βάσω είναι πτυχιούχος του νομικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 1996 έως το 2003 παρακολούθησε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής (σχέδιο, σύνθεση, μεικτές τεχνικές). Από το 1996 άρχισε να εκθέτει την δουλειά της σε ομαδικές εκθέσεις και αργότερα σε ατομικές. Σήμερα εργάζεται στην Αθήνα και στο Λουξεμβούργο όπου διαμένει. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, στο Λουξεμβούργο, στη Γαλλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Η έκθεση αυτή εδώ στο Belga στις Σπέτσες θα διαρκέσει έως τις 16 Αυγούστου, όπου θα διοργανώσει ένα μεγάλο πάρτι για να γιορτάσουμε όλοι μαζί την επιτυχία της.
«Η χρησιμότητα δεν είναι αδιάφορο ή σκόπιμο να στερείται την φαντασία… Τα πράγματα είναι απλά και σύνθετα μαζί…» με ξεναγεί στον κόσμο της η Βάσω Τρίγκα.
«Πρόκειται για μία συλλογή χρηστικών κεραμικών, τα οποία αφορούν όλες τις φόρμες που έχω κάνει τα τελευταία επτά χρόνια που ασχολούμαι με τα κεραμικά. Ζωγραφική πάνω σε κεραμικό όπως ζωγραφική πάνω σε καμβά. Άρα όχι διακοσμητική ζωγραφική, αλλά θεματική και παρορμητική και αυθόρμητη..» μου λέει καθώς εγώ ξεχωρίζω το επόμενο απόκτημα μου… Η Βάσω Τρίγκα αντιλαμβάνεται πως ο ρόλος του κεραμικού είναι και διακοσμητικός όμως η ίδια στοχεύει κυρίως στην χρηστικότητα ενός τέτοιου έργου. Τα ζωγραφικά και κεραμικά της έργα φαίνεται να παίρνουν μορφή οργανική, ανασύροντας πληροφορία και χρώμα από το πλήθος των εικόνων που συνθέτει το ασυνείδητο. Όπως της αρέσει να τονίζει «η επιλογή αλληλεπίδρασης χρώματος και σχεδιαστικής σύνθεσης, στον καμβά ή στον πηλό, δημιουργεί μία μοναδική χημεία που δρα έξοχα, αποφασιστικά, χωρίς να εξηγείται με τη λογική».
Κάνω βουτιά στη Τέχνη της, διαβάζω ένα ένα τα μηνύματα της, μετράω ήλιους, ευχές, σκόρπιες σκέψεις, έντομα, καρπούς και λουλούδια… Κοινοί παράδεισοι, ένα νησί λατρεμένο, φεγγάρια ζωγραφισμένα με τα πιο έντονα πορτοκαλί, μπλε αχινοί και ένας κόσμος, κατάστικτος από τα πολύτιμα εκείνα κοιτάσματα της ανθρώπινης δημιουργίας που δεν κατατάσσονται με ακρίβεια, ανήκουν ωστόσο οργανικά στην πολύτιμη ευρωπαϊκή πολιτισμική μας μνήμη, ακροβατεί με περισσή χάρη ανάμεσα στους ανήσυχους πλοκάμους των μινωικών βυθών και τις κυπριακές μεσαιωνικές εγχαράξεις, ανάμεσα στους ανάγλυφους αναγεννησιακούς κόσμους του Bernard Palissy, την παραδοσιακή κεραμική του Vallauris, τα ψυχεδελικά πεδία του Miquel Barceló ή τους οργιαστικούς φαύνους και τους ανθρωπόμορφους ήλιους του Picasso…
Μπόρα ήταν και σταματάει τόσο ξαφνικά όσο ξεκινάει. Η ώρα περνάει και τώρα το ηλιοβασίλεμα μας υπενθυμίζει το ραντεβού μας στο Παλιό Λιμάνι.
Την αποχαιρετώ με μία υπόσχεση για δείπνο μόλις επιστρέψει ο Γιώργος από το Λουξεμβούργο. Με αποχαιρετά με ένα φιλί και άλλη μία ευχή που την ακούω σαν χάδι καθώς γυρνάω την πλάτη με προορισμό το Παλιό Λιμάνι.
Σκέφτομαι τον Ήλιο της από Καρπούζι και χαμογελώ…
