«Προβατόρε»: Η Θεατρική Ομάδα των “επωνύμων” Αθηναίων στο σανίδι του Κολλεγίου για καλό σκοπό!
Επώνυμοι του κοινωνικού γίγνεσθαι ανεβαίνουν στο σανίδι και μαγεύουν με τις ερμηνείες τους την κοσμική Αθήνα!
Η Θεατρική – Φιλανθρωπική Ομάδα ΘΕΑ.ΣΥ(ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΜΚΕ) και η Ομάδα Θεατρικής Άσκησης της Δ-Β ΑΜΚΕ παρουσίασαν για τέσσερις συνεχόμενες ημέρες, στο Θέατρο Κολλεγίου Αθηνών, την μουσική κωμωδία Προβατόρε.
Τις ομάδες συγκροτούν ερασιτέχνες ερμηνευτές (επιστήμονες, επιχειρηματίες, κλπ.) που αγαπούν το Θέατρο και εντάσσονται στην παράδοση μιας πολυετούς πειραματικής, θεατρικής δράσης. Ερμηνεύουν οι: Ασημακοπούλου Εβίτα, Βαλλιάνος Αλέξανδρος, Βουράκης Αντώνης, Γεωργακοπούλου Μαίρη, Γεωργιάδου Κατερίνα, Δημητριάδου Διδώ, Ζωνίδης Νίκος, Καραμπέλλου- Φράγκου Ιλεάνα, Κίλιαν Κιμ, Κοντός Αλέξανδρος, Λεμπέσης Γιώργος, Λιβάνιος Νίκος, Λιβανίου Αθηνά, Λυμπερτάτος Βασίλης, Παλαιολόγου Βίκυ, Παπαδάκης Κώστας, Παπαδοπούλου Ρένα, Πολίτης Πέτρος, Ρόρρη Μαριάννα, Σπινθουράκης Στέλιος, Σταυρίδης Αλέξης, Χούπη Κατερίνα.
Η «επιθεώρηση» απαιτεί από τους ερμηνευτές της ιδιαίτερη προσέγγιση. Μέσα σε πέντε, το πολύ, λεπτά πρέπει να δημιουργήσουν θεατρική μυσταγωγία και να φορτίσουν τον θεατή με κωμική διάθεση. Είτε με την εμφάνισή τους, είτε με το απρόσμενο του χαρακτήρα του ρόλου και του ύφους τους (μεθύστακας, παιδάκι, κλπ.) είτε με την θεατρικότητα και την υπερβολή του κοστουμιού τους.
Kατόπιν- με την βοήθεια κάποιου «πασσαδόρου», και μέσω μιας σύντομης- μεταξύ τους- συνομιλίας κατατοπίζουν τον θεατή περί του θέματος – Πως από δω Γιάννη; – Άστα ρε Γιώργο. Xάσαμε την πεθερά μου. Ήδη η εν λόγω αναφορά περιέχει όχι μόνο την φαεινή ιδέα του δραματουργήματος, αλλά και την αναμονή- από το κοινό- της, εν συνεχεία, αναφοράς σε πρόσωπα-κλειδιά της κωμωδίας, όπως πχ. η πεθερά. Eν συνεχεία αναπτύσσεται το θέμα. Tο πως δηλαδή ο ερμηνευτής ταλαιπωρείται από την κατάσταση.
Aυτά μέσω ενός διαλόγου ο οποίος μεταλλάσσεται σε έμμετρο- κυρίως, με ευρηματική ρίμα- ιδιαίτερα αγαπητό στους θεατές, οι οποίοι αναμένουν την έκπληξη- αλλά και την γοητεία- της επερχόμενης ομοιοκαταληξίας. H κορύφωση έρχεται με το τραγούδι που ακολουθεί- είτε μεταλλαγμένο στιχουργικά σουξέ της εποχής, είτε διαχρονική επιτυχία ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου, όλων των εποχών.Tο νούμερο δεν ολοκληρώνεται πάντα με την δικαίωση ή την λύση των “δεινών” του θεατρικού ήρωα. Aλλωστε, δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Αρκεί να περάσει το κοινό κάποιες στιγμές ευφορίας, να μείνουν στη μνήμη του, κάποια ευφυολογήματα και να φύγει τραγουδώντας τα ρεφραίν της παράστασης.
Η φετινή χορηγία, από τα έσοδα των παραστάσεων θα δοθεί στο Φιλανθρωπικό Σωματείο AURORA κατά της λευχαιμίας.
Θα αναρωτηθεί κανείς αν μπορεί ένας ερασιτεχνικός θίασος να ανεβάσει με επιτυχία «επιθεώρηση», και μάλιστα όταν η παράδοση του είδους απαιτεί «ιερά τέρατα», σαν τους Aυλωνίτη, Mακρή, Στραυρίδη, Nτορ, Kαλουτά, κλπ.κλπ.-τα οποία με την τεράστια εμπειρία τους μπορούσαν να καθηλώσουν το κοινό και να προκαλέσουν- άμα τη εμφανίσει- το γέλιο του θεατή.
Αντίστοιχα, λοιπόν ενθουσιάζει το μικρό-και μεταξύ του, γνώριμο- κοινό της ερασιτεχνικής παράστασης, και μόνη η εμφάνιση ενός επιτυχημένου επιχειρηματία ή ενός εγκρίτου νομομαθούς ή ενός σοβαροτάτου επιστήμονος– ο οποίος δέχεται να “τσαλακωθεί” στον βωμό της θεατρικής μίμησης- σαν π.χ. “μπανταρισμένο” θύμα τροχαίου, ή σαν φοροδιαφεύγων ταβερνιάρης, ή σαν σεξομανής καλόγρια.
Παράλληλα, με την ανα-παράσταση του είδους, αποσκοπούμε- πέραν της διασκέδασης- και στην διάσωση της θεατρικής φόρμας, του λεξιλογίου και των μουσικών ακουσμάτων (από την οπερέτα μέχρι σήμερα) μέσα από 30τραγούδια ελαφράς μουσικής. -Δημήτρης Βλάσσης, Σκηνοθέτης.
Φωτογραφίες: Papadakis Press
