Η κρυφή γοητεία του να είσαι 50 plus…

Διακοπές στο Λαγονήσι…

«Η κρυφή γοητεία του να είσαι 50 plus…» εγώ σου δίνω έτοιμο τον τίτλο, εσύ γράψε το αφιέρωμα σου, μου λέει σαν άλλος αρχισυντάκτης χθες βράδυ ο Νικόλας, καθώς μετά από τρεις υπέροχες ημέρες διαμονής, αφήναμε πίσω μας την, σαν άλλη όαση ατελείωτων στρεμμάτων γαλήνης και ήσυχης πολυτέλειας, χερσόνησο του Grand Resort Lagonissi για να βγούμε στην δαντελωτή απεραντοσύνη της Αθηναϊκής Ριβιέρας.

Είχαμε πολλά χρόνια να πάμε στο Grand Resort Lagonissi, και δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς το γιατί. Αφού ξέραμε τι θέλαμε, τι μας λείπει, τι κάλπικες ανάγκες μας έχουν σερβίρει με το ζόρι, για να κρυφτεί από πίσω τους αυτό που δεν μπορούν στη τελική να μας προσφέρουν, γιατί ψάχναμε σε λάθος μέρη; Τα καλοκαίρια των καλύτερων μας χρόνων είναι αυτά που ανατρέχουμε να συναντήσουμε στα ομορφότερα όνειρα μας. Τα καλοκαίρια της παιδικής μας ανεμελιάς και της ηλιόλουστης μας εφηβείας. Τότε που με το που περνούσαμε την πύλη του Grand Resort Lagonissi ή του Αστέρα, σήμαινε η έναρξη του μεγάλου θέρους. Στις καμπάνες του ζούσαν τις δικές τους θερινές διακοπές μόνο οικογενειακοί σου φίλοι. Φίλοι που κάναμε μαζί σκι, που πηγαίναμε στα ίδια σχολεία, τα βράδια σινεμά στην Ακτή, και για παγωτό Σικάγο στην Aqua Marina. Φίλοι ζωής, τα πρώτα φλερτ, οι πρώτοι χοροί υπό τη βραχνή φωνή του Lionel Richie, κάτω από τα ίδια αστέρια. Πόσα καλοκαίρια πίσω. Πριν τα ιδρωμένα sushi στην παραλία και τις βαριές ξύλινες ξαπλώστρες που σου στερούν τη χαρά του αυθορμητισμού, πριν τα βαριά αρώματα και τις σακούλες από την Prada και τη Chanel δίπλα στο αντηλιακό, τότε που ο αέρας μας μύριζε ήλιο, αλάτι, και λίγες σταγόνες Anais-Anais, κάτω από τα μαλλιά, που είχαν μείνει από το προηγούμενο βράδυ.

Αφήνω το βιβλίο μου στο πλάι, κλείνω τα μάτια και μου ‘ρχονται μία μία οι σκηνές από εκείνα, τα καλύτερα μας χρόνια. «Κυρία Μπέη, να σας φέρω το αγαπημένο σας φρούτο; Λίγο πεπόνι και ένα τσαμπί σταφύλι;», ακούω από δίπλα μου την φωνή του κ. Σπύρου Φράγκου, του F&B Manager του Grand Resort Lagonissi, και πριν καν ανοίξω τα μάτια μου, πίσω από το φως του δυνατού ήλιου, αντιλαμβάνομαι ακριβώς αυτό. Εδώ, στο κομψό αυτό ξενοδοχείο, που η πατίνα του χρόνου λειτουργεί υπέρ του αντί για εις βάρος του, το προσωπικό σε γνωρίζει με το όνομα σου. Και ξέρουν και όλα σου τα χούγια. Ποιο είναι το αγαπημένο σου ποτό, και ποια ώρα ακριβώς σου αρέσει να το απολαμβάνεις. Ποια είναι η καμπάνα που προτιμάς και με τι λαχανικά σου αρέσει να συνοδεύεις το ολόφρεσκο φαγκρί σου. Και να φανταστείς πως είχαμε να έρθουμε χρόνια.

Όμως το ευγενέστατο προσωπικό του Grand Resort Lagonissi, θυμάται. Γιατί ήταν από πάντα και θα είναι για πάντα εκεί. Έτσι όπως συμβαίνει στα πιο κομψά μέρη του κόσμου. Τίποτα δεν είναι καινούργιο, τίποτα αστραφτερό δεν σε ζαλίζει με τη λάμψη του, τα πάντα μαρτυρούν μία αρχοντιά, την μη επιτήδευση και τους καλούς τους τρόπους. Είναι παραπάνω από ξεκάθαρο πως το προσωπικό του Grand Resort Lagonissi είναι εδώ γιατί θέλει να περάσεις καλά. Είναι εδώ για να υπερασπιστεί τις διακοπές σου. Είναι εδώ για να σου υπενθυμίσει την έννοια της Ελληνικής φιλοξενίας. Την θυμάσαι? Είναι εδώ για να διαψεύσει όλα τα «δεν μπορούμε να βρούμε προσωπικό» όλων των χώρων εστίασης της μίας -το πολύ δύο- σεζόν.

Οι έννοιες του quite luxury και του του easy living, υπονοούνται, ενώ σε συνδυασμό με έναν ανακουφιστικό «ελίτ μινιμαλισμό» βυθίζεσαι στο αφήγημα του ξενοδοχείου, αφήνοντας το να σε ταξιδέψει σε όσα έχεις ζήσει δεκαετίες ολόκληρες που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Όμως είναι δικές σου. Τις έζησες. Τις θυμάσαι. Οι προσλαμβάνουσες υπάρχουν. Το ίδιο και οι θύμησες. Είσαι τυχερή.

Και η ήσυχη αυτή πολυτέλεια βρίσκεται παντού, έστω κι αν ο χρόνος έχει αφήσει στο πέρασμα του κάποια σημάδια. Την βλέπεις στα άπλετα τετραγωνικά που τόσο γενναιόδωρα προσφέρονται από τους χώρους υποδοχής έως τα δωμάτια, τα μπάνια, τα lobby των υπέροχων μπαρ και των εστιατορίων που φωτίζονται από την ολόχρυση ώρα της ημέρας και τα χιλιάδες αστέρια.

Τώρα μία καινούργια ημέρα πάει να ξημερώσει και εγώ ξυπνάω από τα ελαφριά βήματα της Ελμίνας, που μόλις γύρισε από άλλη μία μαγική βραδιά στο γειτονικό Island, προσπαθώντας να μην με ξυπνήσει. Ανοίγω τα βλέφαρα μου, και την βλέπω να χορεύει λουσμένη από τα μαβιά της νέας ημέρας, σε κάποιες ανταύγειες κάπου ανάμεσα στα μπλε της πισίνας και στα μπλε της θάλασσας, πάνω στο ψιλό λευκό χαλίκι.

Στην ηλικία της ήμουν ακριβώς, όταν επέστρεφα από άλλη μία μαγική βραδιά στη Βουλιαγμένη, τότε που χόρευα λουσμένη από τα μαβιά μίας νέας ημέρας, πριν πάω να ακουμπήσω ένα απαλό φιλί στον δροσερό ώμο της δικής μου μητέρας. «Πέρασα τέλεια, κοιμήσου, θα στα πω όλα αύριο…» της ψιθύριζα θυμάμαι.

Αυτά ήταν τα καλύτερα μας καλοκαίρια, και στο Grand Resort Lagonissi ζουν ακόμα. Πασπαλισμένα από το άρωμα της Anais-Anais και με τη γεύση του αγαπημένου σου φρούτου. Όλοι εδώ μέσα άλλωστε γνωρίζουν καλά ποιο είναι αυτό.

Καλό μας μήνα…